Soños...

Fai un par de días tiven un soño un pouco curioso.

Sí, era eu. Levaba unha traxe azul marino que me quedaba coma un guante. Moi formal. O pelo o tiña recollido nun moño. Os labios, os tiña pintados. E na man, levaba un maletín negro. (Non, non atraquei un banco...)

Corrín coma unha tola polas rúas de Milán. Correra, miraba o reloxo. Tiña moita prisa. Moitísima. Chegaba tarde. Cheguei ata unha parada de metro, e baixei a toda velocidade polas escaleiras. Xusto en ese momento ,perdín o metro que tiña que coller. Esperei pacientemente ata a chegada do seguinte... Subín botando lume. Xa dentro, intentei calmarme un pouco.Ía atrasada. Pero xa quedaba pouco. Por fin, volvín baixar do metro e corrín. Corrín como xamais correra ata un sitio que parecera unha oficiña. Entrei.

Xa era bastante tarde. Un grupo de señores, que estaban sentados ó redor dunha mesa, quedaron mirandome. Algúns cunha sorrisa, outros con cara de ¿¿¿Onde te meteras??? Uff...