sábado, 2 de julio de 2011

É un paradoxo...

Correr detrás dun tranvía e un bus cargada cunha mega bolsa do Lidl....

Benvida a Milán, Anahí...

lunes, 20 de junio de 2011

Nun Vitrasa...





Sae o sol, un novo día para poder ir á praia. Diríxome cara a marquesiña, a poucos metros da miña casa. Síntome có corazón nun puño, e espéroche. 5 eternos minutos. Descolgo a miña mochila dos ombreiros, mentres se anuda a miña gorxa.  A angustia enturba os meus ollos húmidos agochados tras os lentes de sol. Quizais sería mellor non esperarche e botarme a andar. Non sei. Estou nerviosa. E é que, non o sabes, pero o meu maior segredo é que che observo cada vez que pasas preto de mín. As veces con sorpresa, outras cun sorriso. E en ocasións con unha profonda melancolía, como cando che vexo despois de moito tempo.

Gustaríame abrazarche. Pero non podo. Non debo. ¿Por qué? Non sei. Non podo expresar as miñas emocións con verbas cando vexo o teu corpo robusto mentres te achegas á parada. Só sei que che miro, con curiosidade e intriga. As veces adivínote dende a miña xanela. Outras, paséome a propósito para cruzarme contigo. Quén sabe o que se che pasaría pola cabeza se adiviñaras o meu pensamento. Se non o adiviñaches xa.

Falta un minuto. Volto a recoller a mochila, e observo expectante, á espera da túa chegada.Sí, aí ves,podo mesmo adiviñar a túa mirada penetrante dentro da coraza verde. Ábrense as portas. Entro, saúdo, sonrío. Pero non te conto o meu segredo. Só busco un sitio onde colocarme... e seguir curioseando. Porque espíote cada vez que pasas pola miña casa, Vitrasa.

domingo, 28 de noviembre de 2010

La Linea



¿Coñecedes a este simpática personaxe de animación?

Chámase a Linea, e é unha personaxe creada en 1969 por Osvaldo Cavandoli e dobrado por carlo Bonomi. Inicialmente creouse para diferentes campañas publicitarias. Finalmente convertíuse nunha personaxe recoñecida por moitos, pero da que poucos coñecen a súa lingua.

Lín en moitos foros e vídeos, discusións sobre o idioma que fala.¿Inglés? ¿Francés? ¿Italiano? ¿Húngaro? ¿Español? ¿Unha lingua inventada? Pois non.

É unha lingua que coñezo ben, xa que a lingua misteriosa e olvidada é milanés :)

viernes, 27 de agosto de 2010

Suxerencias...

Necesito suxerencias.

Cousas que facer para distraer a cabeza.

As ideas que teño non son suficientes.

jueves, 22 de abril de 2010

Aquel rapaz da ATM...



Estado- triste
Canción:  Gianna Nannini- Attimo

Estou triste. Pensativa. Pasaron meses e meses, pero lémbrome. Lémbrome de cando estaba en Gratosoglio, e un xoven conductor, creo de un autobús, decíame ,sonriente “buongiorno”. Eu contestei, tamén con unha sonrisa. E seguín polo meu camiño. Non lembro se o conductor era de tranvía ou de autobús, pero decántome polo segundo. Por alí pasan dous tranvías, o 3 e o 15, e a línea 79 de autobús. E o rapaz estaba esperando uns minutos antes de volver a saír. Por aquelas, non dixen nada más. Porque tiña a Fabio. Pero reconozco, que non quitei da cabeza aquel rapáz. E arrepíntome, de non engadir nada máis a aquel saúdo.

Non poderia atopa-la pista. Volvín a casa. Non sei por que o lembro. Quizáis arrepíntome de non darlle corda. Quizáis engánome e intento distraer a miña conciencia da miña vida triste e cruel. Xa non esto una miña Milán. E aínda por riba chegou a primavera. E a primavera faime estar en un estado esraño e absurdo. Quén sería él? Como se chamaría? Serían imaxinacións miñas aquela maravillosa sonrisa? Non o sei. Solo sei che o lembro. E ninguén me pode axudar.

jueves, 4 de marzo de 2010

miércoles, 3 de marzo de 2010

Tristiña

Estado: tristiña
Canción: Verdena: Ovunque

Hoxe estou tristiña. Estou en Boloña. Gústame un rapaz dun bar que fai días que non o vexo. Un dos nenos os que cuido agora púxose malo, o que quere dicir que mañán seguramente estarei todo o día liada... Aínda por riba non está un bo dia e todos os tíos dánme largas xDDD

Tamén recibín unha boa  noticia pero non quero anticipar nada porque non é segura. Cruzo os dedos.
 
Contrato Coloriuris