jueves, 22 de abril de 2010

Aquel rapaz da ATM...



Estado- triste
Canción:  Gianna Nannini- Attimo

Estou triste. Pensativa. Pasaron meses e meses, pero lémbrome. Lémbrome de cando estaba en Gratosoglio, e un xoven conductor, creo de un autobús, decíame ,sonriente “buongiorno”. Eu contestei, tamén con unha sonrisa. E seguín polo meu camiño. Non lembro se o conductor era de tranvía ou de autobús, pero decántome polo segundo. Por alí pasan dous tranvías, o 3 e o 15, e a línea 79 de autobús. E o rapaz estaba esperando uns minutos antes de volver a saír. Por aquelas, non dixen nada más. Porque tiña a Fabio. Pero reconozco, que non quitei da cabeza aquel rapáz. E arrepíntome, de non engadir nada máis a aquel saúdo.

Non poderia atopa-la pista. Volvín a casa. Non sei por que o lembro. Quizáis arrepíntome de non darlle corda. Quizáis engánome e intento distraer a miña conciencia da miña vida triste e cruel. Xa non esto una miña Milán. E aínda por riba chegou a primavera. E a primavera faime estar en un estado esraño e absurdo. Quén sería él? Como se chamaría? Serían imaxinacións miñas aquela maravillosa sonrisa? Non o sei. Solo sei che o lembro. E ninguén me pode axudar.
 
Contrato Coloriuris