Teño un cacao mental...
Hai moitos homes na miña cabeza... E quén sabe se a algún deles lle importo...
Probablemente para algúns non son nada. O unha simple admiradora. Para outros unha amiga. Pero ninguén soñará para mín...
Estou escoitando unha canción que presaxia a traxedia...
sábado, 17 de febrero de 2007
miércoles, 7 de febrero de 2007
Subliminal nun programa americano de cociña
Parece que nos Estados Unidos levantarase unha gran polémica despois de que este video vira a luz.
Trátase dun programa de cociña americano (Iron Chef America) no que como podedes ver, introducíronse mensaxes subliminais de Mc Donald's.
Trátase dun programa de cociña americano (Iron Chef America) no que como podedes ver, introducíronse mensaxes subliminais de Mc Donald's.
domingo, 4 de febrero de 2007
Vaia noiteciña
Ola a todos:
Aquí estou despois de unha noite "de festa" (de merda, como de costume) A primeira cosa que púxome de mala ostia è che viu a Begoña (pero bueno, peor para ela, eu se fora ela non volvía a saír con nós na miña vida)
A verdad, é que esta noite foi chunga. Primeiro fumos ó Arenal X, que estaba cheo, nos fixeron pagar e non nos deixaron pasar, ó final tivemos que chamar á policía (a mín non me cobraron, así que me mantiven ó marxe). Viñeron creo que cinco policías locais e dous nacionais. A verdade é que os nacionais non fixeron falta, porque cando veron que chamáramos de verdade devolveron a pasta (o parte de esta, porque algunhas das entradas as tiraran)
Despois acabamos no mao-mao. Non tiña ganas de beber, pero tiven que facelo porque se non bebes non podes saír... Total, que pedín un licor 43 con cacaolat. (Se pido cerveza morro do noxo) e nada, alí estivemos toda á noite. Cheguei a casa as 6... e caéume bronca da miña nai por chegar ás 6, cando moitas veces cheguei ás 7, e tamén as 9 da mañá e non me dixo nada...
Aquí estou despois de unha noite "de festa" (de merda, como de costume) A primeira cosa que púxome de mala ostia è che viu a Begoña (pero bueno, peor para ela, eu se fora ela non volvía a saír con nós na miña vida)
A verdad, é que esta noite foi chunga. Primeiro fumos ó Arenal X, que estaba cheo, nos fixeron pagar e non nos deixaron pasar, ó final tivemos que chamar á policía (a mín non me cobraron, así que me mantiven ó marxe). Viñeron creo que cinco policías locais e dous nacionais. A verdade é que os nacionais non fixeron falta, porque cando veron que chamáramos de verdade devolveron a pasta (o parte de esta, porque algunhas das entradas as tiraran)
Despois acabamos no mao-mao. Non tiña ganas de beber, pero tiven que facelo porque se non bebes non podes saír... Total, que pedín un licor 43 con cacaolat. (Se pido cerveza morro do noxo) e nada, alí estivemos toda á noite. Cheguei a casa as 6... e caéume bronca da miña nai por chegar ás 6, cando moitas veces cheguei ás 7, e tamén as 9 da mañá e non me dixo nada...
Suscribirse a:
Entradas (Atom)